4. ทัททรชาดกไม่ควรถือตัวในที่ที่เขาไม่รู้จัก[514] ข้าแต่พี่ทัททระ ถ้อยคำด่าว่าอันหยาบ- คายในมนุษยโลกเหล่านี้ ย่อมทำให้ฉัน เดือดร้อน พวกเด็ก ๆ ชาวบ้านผู้ไม่มีพิษ ฤทธิ์เดช ยังนาด่าว่าเราผู้เป็นอสรพิษร้ายได้ ว่าเป็นสัตว์กินกบกินเขียด และว่าเป็นสัตว์ น้ำ. [515] บุคคลผู้ถูกขับไล่จากแว่นแคว้นของตน ไปอยู่ยังถิ่นอื่นแล้ว ควรสร้างฉางใหญ่ไว้ สำหรับเก็บคำหยาบคายทั้งหลาย. [516] บุคคลอยู่ในสำนักคนผู้ไม่รู้จักชาติและ โคตรของตน ไม่พึงทำการถือตัวในที่ที่ไม่มี ใครรู้จักตน โดยชาติหรือโดยวินัย. [517] บุคคลผู้มีปัญญา แม้เปรียบเสมอด้วย ไฟ เมื่อไปอยู่ต่างถิ่นไกล พึงอดทน แม้ จะเป็นคำขู่ ตะคอกของทาสก็ตาม. จบ ทัททรชาดกที่ 4 |